می روی با اشک حسرت دیده ام را تر کنی 

                                     می روی تا با نبودن عشق را پرپر کنی  

آن همه گفتی نگاهم با نگاهت زنده است  

                                  من نباشم می توانی روزها را سر کنی؟  

در نبودت گریه کردم آینه احساس کرد 

                                   آینه شو گریه ام را حس کنی باور کنی  

سبز در عشقت شدم کم کم تو دانستی ولی  

                               عاقبت می خواستی در قلب من خنجر کنی  

بعد تو در سینه نامت می شود یک خاطره 

                               کاش می شد قصه عشق مرا باور کنی

آشنای غم تنهایی من
داغ دستان مرا باور کن
که برای تو چنین می سوزد
روح لغزنده شبهای مرا باور کن

که به یاد و چنین می شورد
طپش قلب مرا باور کن
که به نام تو چنین می کوبد

نازنین باور تنهایی من
شعله قلب مرا باور کن
رقص آتش شدن و بودن را

تو بیا قاصدک بوته آرام خیال 
در میان غم وغوغای وصال
مرگ مرداب مرا باور کن

قصه عاشق صادق شدن ساحل را
ای که فقدان تو عصیان من است
غم تنهایی تو مرگ من است
حاصل عمر تو بر جان من است
نازنین عمر مرا باور کن